Μουσικά κι ανάποδα

Ο τίτλος του post επηρεασμένος από τα αγαπημένα τραγούδια των Εμη Σίνη & Αγγ. Αγγέλου

Και τώρα ένα θέμα που με “πονάει” λίιιιιγο παραπάνω … Η μουσική και τα παιδιά.

Πριν ένα μήνα περίπου, έκανα μια μουσική παράσταση στο Δημοτικό Θέατρο Σταυρούπολης “Χρ. Τσακίρης” παρέα με αγαπημένους συνεργάτες. Το θέατρο ήταν γεμάτο με γονείς και μικρά παιδιά. Δε νομίζω ότι έχω υπάρξει πιο ευτυχισμένη και αληθινή επί σκηνής...

Έχω τραγουδήσει σε ενήλικες όλα αυτά τα χρόνια που δουλεύω ως τραγουδίστρια, σε άπειρες μουσικές σκηνές, θέατρα, φεστιβάλ, μουσεία, εκθέσεις, μικρούς και μεγάλους χώρους, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Πλάι σε γνωστούς και λιγότερο γνωστούς συνεργάτες. Έχω τραγουδήσει από παραδοσιακά, ρεμπέτικα, λαϊκά, jazz, έντεχνα κι ό,τι άλλο αγαπώ να ακούω και να τραγουδώ. Το κοινό που απευθύνομαι είναι συγκεκριμένο. Ο καθένας ξέρει τι θέλει να ακούσει και έρχεται στο συγκεκριμένο μέρος για να το ακούσει. Στο κουτούκι, αυτός που θέλει να μερακλώσει με ρεμπέτικο, σε συγκεκριμένες μουσικές σκηνές αυτός που θέλει να ακούσει έντεχνο, σε “after” μουσικές σκηνές, αυτός που θέλει το παλιό λαϊκό, σε jazz bar (όσα απέμειναν) αυτός που ψάχνει jazz και ούτω καθεξής. Ακόμα και στην Επίδαυρο, σε παράσταση του Κ.Θ.Β.Ε. που κυλιόμουν στο χώμα αυτοσχεδιάζοντας με κραυγές, ήξερε ο θεατής τι ήθελε να δει και να ακούσει, το περίμενε.

Αλλά σε αυτή την παράσταση, το κοινό δεν ήξερε! Το κοινό μου ήταν παιδιά, ηλικίες από 4 έως 10 ετών περίπου, που τα έφεραν οι γονείς τους σε μια παράσταση που ούτε αυτοί ήξεραν τι θα ακούσουν! Παραμύθια; Μουσική; Άγνωστο. Το θετικό στοιχείο, ότι ήταν προσφορά των εκδηλώσεων του δήμου, οπότε δεν υπήρχε το δίλημμα αν αξίζει τα λεφτά του ή όχι.

Και άκουσαν μια συναυλία για μεγάλους που όμως απευθύνεται και σε παιδιά! Άκουσαν Χατζιδάκι, Astor Piazzola, Edith Piaf, Madredeus, Beatles, Leonard Cohen αλλά και τραγούδια από την Λιλιπούπολη, παραμύθι, ποίημα του F.G.Lorca, απόσπασμα από τον Μικρό Πρίγκηπα του Αντ.Εξυπερύ. Και ενθουσιάστηκαν. Και συμμετείχαν. Σαν σε παιχνίδι.

- Πάμε να βρούμε σε ποια χώρα θα πάμε τώρα!
- Πάμε να κρατήσουμε το ρυθμό στην ταραντέλα!
- Πως λέγεται αυτός που σκέφτεται με εικόνες και ζωγραφίζει τις εικόνες με λέξεις;
- Ποιες λέξεις στα πορτογαλικά μοιάζουν με ελληνικές;
- Η βάρκα!
- Η φαντασία!

Και σείονταν το γεμάτο θέατρο από τις φωνές των παιδιών. Και ζητούσαν τα παιδιά κι άλλο όταν τελείωσε μετά από μια ώρα. Και φύγαν ευτυχισμένοι όλοι. Γονείς και παιδιά. Γιατί δε περίμεναν ότι η παράσταση θα αφορά και τους γονείς…

Μη αφήνετε τα παιδιά να ακούν σκουπίδια… Σας παρακαλώ. Σεβαστείτε τη νοημοσύνη και την αισθητική που θα διαπλάσουν. Την αυτοεκτίμηση που θα αποκτήσουν.
Δεν είναι απαραίτητο να ακούν μόνο παιδικά τραγούδια ή συμφωνική μουσική για να είναι “κατάλληλη” ή “σοβαρή” μουσική. Ωραίο και το ελεφαντάκι, αλλά δεν μπορούν να ακούν μόνο αυτό.
Μπορούν να ακούσουν τα πάντα, αν τους τα προσφέρετε με τον κατάλληλο τρόπο.
Ακόμα και Ζαμπέτα.